gek rondje

1 maart, hoewel het mistig en grauw is, de lente is begonnen !! ik smeer m'n bammetjes, maak m'n thermosje thee, hark wat lekkers voor onderweg bij elkaar, en kieper alles in de Mango. Tot slot nog het reservebandje welke ik vorige week lek reed, en gisterenavond nog even plakte.

Ik rol de Mango de brandgang uit, klim aan boord en fiets ................ op een lekke band, nummer 5, het moet toch niet gekker worden, dit lijkt haast een wekelijks ritueel te worden, ik vervloek de bandenproducenten, dat die kl****zakken niet een antilek bandje kunnen maken zeg, mijn humeur zakt naar een dieptepunt en mopperend sleur ik de hele zooi weer de achtertuin in, en ik denk er over om de rest van de dag maar sacherijnig in de bank te gaan hangen. Gelukkig hervind ik mezelf een beetje, en terwijl ik de bandenboeren nog van alles toewens wissel het bandje en race naar Vries in de hoop nog op tijd te zijn.

Wilfred, Peter en Anne komen net naar buiten op het moment dat ik de mango voor ons stamcafé parkeer. Op de vraag waar we heen gaan, krijg ik "naar het noorden, want daar schijnt de zon" te horen, "Peter en Wilfred rijden voor".  

gelijk is mijn humeur weer op top niveau want dit wordt lachen, Wilfred is totaal onbekend in deze omgeving, Peter en navigeren zijn nou niet direct de beste vrienden, dit gaat een leuk streepje op de kaart opleveren.    Eerst naar het Oosten, zo ver zo goed, rechts af, jongens we gaan naar het Zuiden !!

Even voorbij Taarlo rijden we dan toch naar het Noorden, bij Gasteren door het bos naar Westlaren en vlak voor Tynaarlo rechts af langs het Westerdiep. Een stukje geweldig mooie natuur, waar we dan ook even een korte stop maken voor wat broodjes, thee en foto's.

We kronkelen verder door de provincie, de mannen willen naar het Zuidlaardermeer, en na weer een klein navigatie foutje wat ons een paar extra kilometers oplevert, komen we op het juiste pad. Het lijkt er zelfs op dat "onze ouwe mopperkont" er plezier aan beleefd hoe de jongens navigeren. Bij het meer aangekomen beklimmen we even de uitkijktoren, stond al een tijdje op m'n verlanglijstje, maar 't kwam er om een of andere manier nooit van. De zon is doorgebroken, en hoewel het nog een beetje heiig is, kunnen we even van het uitzicht over het meer genieten.

We besluiten door de polder naar Waterhuizen te rijden , vanwaar Anne en Wilfred naar huis rijden. Ik fiets met Peter naar Haren, ik weet nog een paar kruipdoor-sluipdoor paadjes die we nog nooit gereden hebben en komen uit Bij de tunnel onder de A28. Daar  nemen ook wij afscheid van elkaar, ik wil nog wat rond keutelen, en Peter wil naar huis. Door het bos fiets ik naar Eelde, kijk even bij het vliegveld, en trap door naar Norg, waar ik door het bos naar Peest fiets. ik heb een avontuurlijke bui vandaag, want ook hier zijn nog wat weggetjes waar we vaak aan voorbij fietsen. Ze staan op de kaart, in de GPS, ik wil wel, dus er is een weg................ wat na een paar kilometer onverhard blijkt te zijn vol diepe kuilen.

Geheel geshaked bereik ik toch Zeijerveld, fiets langs de golfbaan, waar ik een paar berkenboomstammetjes mee pik voor m'n eekhoorns, en fiets naar huis.

Een gek, maar heel leuk rondje vandaag.